Πάις, Ετόρε

(Pais, 1856 – 1939). Ιταλός ιστορικός της αρχαιότητας. Διετέλεσε διαδοχικά καθηγητής της αρχαίας ιστορίας στα πανεπιστήμια του Παλέρμο, της Πίζας και της Ρώμης. Οπαδός του υπερκριτικισμού, υποστήριξε ότι δεν ήταν αξιόπιστες οι ρωμαϊκές παραδόσεις και ότι δεν υπήρχε ιστορική ακρίβεια της αυτοκρατορικής και της πρώτης δημοκρατικής περιόδου στη Ρώμη. Σύμφωνα με την άποψη του Π., οι πληροφορίες για τους ανώτατους άρχοντες και μερικούς πολιτικούς παράγοντες της αρχέγονης Ρώμης, είναι αποτέλεσμα ανάμειξης της πραγματικής ιστορίας, με τους μύθους για ορισμένες θεότητες. Ως παράδειγμα αναφέρει τον Κοριολάνο, την ιστορία του οποίου θεωρεί παραλλαγή του μύθου για τον θεό Άρη. Ο Π. έγραψε πολλά έργα της ειδικότητάς του, τα κυριότερα από τα οποία τιτλοφορούνται: Ιστορία της Σικελίας και της Μεγάλης Ελλάδας (1894), Αρχαία Ιταλία (1922), Ιστορία της Ρώμης έως την ήττα του Πύρρου (1934).